Βέμπερ, Βίλχελμ Έντουαρντ

(Wilhelm Eduard Weber, Βίτενμπεργκ 1804 – Γκέτινγκεν 1891). Γερμανός φυσικός. Ήταν γιος θεολόγου και αδελφός του Ερνστ Χάινριχ Β. (βλ. λ.). Υπήρξε καθηγητής της φυσικής στα πανεπιστήμια της Χάλης (1828) και του Γκέτινγκεν (1831), αλλά το 1837 ανακλήθηκε για έξι χρόνια μαζί με αρκετούς άλλους καθηγητές, γιατί διαμαρτυρήθηκε ενάντια στην πολιτική της πρωσικής κυβέρνησης. Στη συνέχεια έγινε καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Λειψίας από το 1843 έως το 1849, οπότε ξαναγύρισε στην παλιά του θέση στο πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Ασχολήθηκε αρχικά με τη μελέτη φαινομένων της ακουστικής (πόλωση των ηχητικών κυμάτων, αντιστάθμιση της θερμοκρασίας στους ηχητικούς σωλήνες) και αργότερα μαζί με τον Γκάους, του οποίου υπήρξε στενός συνεργάτης, ασχολήθηκε με μελέτες πάνω στα ηλεκτρικά και μαγνητικά φαινόμενα. Ο Β. επεξεργάστηκε απόλυτο σύστημα ηλεκτρικών και μαγνητικών μονάδων που έγινε επίσημα δεκτό στο διεθνές συνέδριο του Παρισιού το 1881. Συνεργάστηκε με τον Γκάους σε έρευνες σχετικά με τον γήινο μαγνητισμό και στην κατασκευή του πρώτου τηλεγράφου στη Γερμανία (1833). Το 1846 διατύπωσε τον νόμο της αλληλεπίδρασης των ηλεκτρικά φορτισμένων σωματίων σε κίνηση και για πρώτη φορά εισήγαγε τη σχέση της εξάρτησης όχι μόνο από το μέγεθος και το σημείο των φορτίων αλλά και από τη σχετική ταχύτητα της μετατόπισής τους. Το 1856 συνέκρινε για πρώτη φορά τα δύο συστήματα μονάδων CGS, το ηλεκτροστατικό και το ηλεκτρομαγνητικό, και μαζί με τον Φ. Κόλραους καθόρισε τη σχέση των δύο μονάδων έντασης, που βρήκε κατά προσέγγιση ίση με την ταχύτητα του φωτός. Σε συνεργασία με τον αδελφό του Ερνστ έκανε μελέτες πάνω στη ροή των υγρών μέσα από σωλήνες, τα συμπεράσματα των οποίων μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατανόηση της λειτουργίας του κυκλοφορικού συστήματος του ανθρώπου και, το 1845, πάλι μαζί με τον αδελφό του, ανακάλυψε την ανασταλτική επίδραση του πνευμονογαστρικού νεύρου στη λειτουργία της καρδιάς, που αποτέλεσε την αρχή για τη θεωρία της αναστολής ως ειδικού λειτουργικού φαινομένου. Πολλές από τις αξιόλογες έρευνες του Β. στον τομέα του ηλεκτρισμού και μαγνητισμού δημοσιεύτηκαν στη σειρά Ηλεκτροδυναμικοί ορισμοί της μάζας (1846-77).